Piersi

plastyka piersi

powiększanie piersi

plastyka piersi

Plastyka piersi – podniesienie i redukcja
1. ZANIM PODEJMIESZ DECYZJĘ – WSKAZANIA, PRZECIWWSKAZANIA
W kontekście medycznym, nie istnieją żadne medyczne wskazania do wykonania operacji plastyki piersi. Jest to typowa operacja kosmetyczna i decyzję o jej wykonaniu podejmuje sama pacjentka na własną odpowiedzialność. Opinia lekarza ma w tym przypadku charakter pomocniczy i może być przez pacjentkę uwzględniona lub nie.

Biorąc pod uwagę aspekt wieku, brak jest sztywnych zasad co do tego, ile lat powinna mieć pacjentka poddająca się tego typu zabiegom. Oczywiście mają znaczenie takie czynniki jak wiek, warunki anatomiczne, stan skóry, stan zdrowia czy wielkość piersi. W podjęciu decyzji niezbędna jest osobista konsultacja z chirurgiem plastycznym, który w oparciu o powyższe czynniki, jak również uwzględniając oczekiwania pacjentki pomoże w podjęciu właściwej decyzji.

Grupą, u której wyniki operacji są zazwyczaj najlepsze są kobiety poniżej 40 roku życia z piersiami średniej wielkości, bez znaczących zmian mastopatycznych.

Z drugiej strony, najmniej wskazane jest wykonywanie plastyki piersi u pań ze znacznymi zmianami mastopatycznymi, pacjentki otyłe oraz panie z bardzo małymi piersiami, dużą ilością luźnej skóry i licznymi rozstępami. U pań z bardzo dużymi piersiami wskazane jest podniesienie piersi razem ze zmniejszeniem, gdyż samo podniesienie przy dużych i ciężkich piersiach może okazać się zabiegiem nietrwałym.

Przy podejmowaniu decyzji należy być szczególnie ostrożnym, gdy rzecz dotyczy osób niepełnoletnich oraz w zaawansowanym wieku. U młodych kobiet wynika to głównie z powodów formalno-prawnych oraz z uwagi na niedojrzałość emocjonalną i nieukończony rozwój gruczołów piersiowych, zaś u pań starszych przyczyną są dużo gorsze właściwości elastyczne skóry oraz zmiany zanikowe dotyczące gruczołów piersiowych.

Plastyka piersi nie wpływa zazwyczaj na możliwość karmienia piersią – dotyczy podniesienia piersi. Jednakże gwałtowne zmiany wielkości gruczołów piersiowych podczas macierzyństwa mogą w pewnym stopniu zniweczyć rezultat zabiegu. Warto o tym pamiętać decydując się na operację przed planowanym macierzyństwem.
2. SZCZEGÓŁY ZWIĄZANE Z ZABIEGIEM
Plastyka piersi polega na podniesieniu i poprawie kształtu obwisłych piersi oraz zmianie położenia i wielkości ich otoczek. Operacja przywraca lub nadaje piersiom jędrność i ładny kształt, lecz nie pozwala na usunięcie wszystkich rozstępów (szczególnie tych z boku i powyżej otoczek).

Wynik zabiegu jest trwały, choć trzeba pamiętać, że plastyka piersi nie powstrzymuje procesu starzenia się skóry i gruczołu w związku z czym kształt piersi może ulec w przyszłości zmianie. Decydują o tym różne czynniki: ciąże, gwałtowne wahania wagi ciała, zmiany wielkości piersi pod wpływem środków hormonalnych oraz naturalny proces starzenia, który w połączeniu z grawitacją powoduje stopniowe pogarszanie się efektu kosmetycznego.

Do najczęściej stosowanych metod operacyjnych należą: plastyka piersi z cięcia wokół-otoczkowego (pozostawia bliznę tylko wokół otoczki brodawki), plastyka piersi z cięcia pionowego (pozostawia bliznę wokół otoczki i pionową pomiędzy otoczką a fałdem podsutkowym), plastyka piersi pozostawiająca bliznę w kształcie odwróconej litery L (wokół otoczki, pionową i w fałdzie i bocznej części fałdu podsutkowego) oraz plastyka piersi pozostawiająca bliznę w kształcie odwróconej litery T (wokół otoczki, pionową i poprzeczną w fałdzie podsutkowym.

W wybranych przypadku gigantomastii (piersi olbrzymie) stosuje się technikę amputacyjną redukcji piersi, w której zespół brodawka otoczka przenosi się w odpowiednie miejsce jako wolny przeszczep.

Przebieg operacji jest w większości przypadków podobny niezależnie od wybranej metody, z wyjątkiem lokalizacji cięć na skórze.

Skóra na piersiach przecinana jest na ogół wokół otoczki i w pionie (niekiedy również poziomie) tworząc wykrój w kształcie dziurki od klucza. Umożliwia to przesunięcie brodawki wraz z otoczką w nowe wyższe położenie . Nadmiar skóry z boków i wokół otoczki, ewentualnie również z dołu piersi jest usuwany. Po nadaniu gruczołowi nowego kształtu jest on wraz z otoczką przemieszczany w nowe położenie.

W kolejnym etapie operacji skóra z boków wykroju ściągana jest do środka i zszywana tak, by odtworzyć naturalną krzywiznę piersi.

Trochę inaczej wygląda plastyka piersi z cięcia wokół-otoczkowego. W tym przypadku wykrój ograniczony jest tylko do owalu wokół otoczki. Na jego brzegi po wymodelowaniu gruczołu zakładany jest okrężny szew, którego ściągnięcie powoduje zamknięcie rany i ostateczne uformowanie piersi. Metoda ta stosowana jest jednak bardzo rzadko, głównie ze względu na liczne ograniczenia i płaski, pozbawiony naturalnej projekcji kształt piersi.

W obu typach operacji (z cięcia wokół-otoczkowego jak i pionowego) skóra, w celu skrócenia blizny, jest wzdłuż linii szwów marszczona (plisowana). W wyniku tego, bezpośrednio po operacji pierś nie ma jeszcze ostatecznego wyglądu.

Rozprostowanie drobnych zmarszczek i pojawienie się ostatecznego kształt gruczołu dokonuje się w ciągu kilku tygodni po operacji.

W większości przypadków pod skórą pozostawiane są dreny odprowadzające niewielkie ilości krwi i wydzieliny. Operację kończy założenie lekko uciskającego opatrunku.
3. WYMAGANIA PRZEDOPERACYJNE
Poza rutynowymi badaniami laboratoryjnymi konieczne jest również wykonanie badania ultrasonograficznego (USG) lub mammografi piersi – dotyczy pacjentek w wieku powyżej 40 lat.
Prawie zawsze zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym w związku z czym należy pozostać na czczo na 6 godzin przed rozpoczęciem operacji.

Pacjentki palące papierosy w związku z ich negatywnym wpływem na proces gojenia będą proszone o zaprzestanie palenia na dwa tygodnie przed i po operacji. Muszą się one też liczyć z tym, że wielu chirurgów dla dobra pacjentki i swojego własnego może odstąpić od wykonania operacji u aktywnych palaczek nie będących w stanie rzucić palenia w tym okresie.

Tuż przed zabiegiem zostanie założona do żyły kaniula służąca do podawania leków oraz naniesione zostaną na skórę klatki piersiowej oznaczenia, ułatwiające precyzyjne wykonanie operacji. Zrobiony zostanie również komplet zdjęć piersi.
4. ZALECENIA POOPERACYJNE
Dolegliwości bólowe kontrolowane za pomocą przepisanych przez lekarza, doustnych leków przeciwbólowych występują w ciągu 2-3 kolejnych dni bezpośrednio po zabiegu. Mogą się one nasilać przy czynnościach aktywnie angażujących mięśnie piersiowe (dźwiganie ciężkich przedmiotów, unoszenie rąk do góry).

Znaczne zasinienia i obrzęki zdarzają się wyjątkowo rzadko, w związku z czym w razie ich wystąpienie należy niezwłocznie skontaktować się z chirurgiem. Podobnie alarmująca jest podwyższona powyżej 37.5 – 38 stopni Celsjusza temperatura ciała oraz dolegliwości bólowe, których nie daje się opanować przepisanymi lekami przeciwbólowymi.

Na drugi dzień po operacji, po usunięciu drenów, bandaże zastępowane są specjalnym stanikiem, który należy nosić dzień i noc aż do zdjęcia szwów. Szwy zdejmowane są zwykle w 7-10 dni po operacji. Stanik należy również nosić przez 24h na dobę w ciągu dnia i nocy, aż do pełnego zagojenia wszystkich tkanek, co trwa zazwyczaj kilka tygodni.

Powrót do pełnej aktywności życiowej i zawodowej następuje w większości przypadków po upływie 7-10 dni od zabiegu. Ćwiczenia fizyczne angażujące kończyny górne można wykonywać po upływie 3-4 tygodni.

Blizny po operacji mogą być opalane dopiero po upływie kilku miesięcy. U pewnej grupy pacjentek może dojść po operacji do przejściowych zaburzeń czucia w obrębie brodawek i otoczek. Objaw ten ustępuje w ciągu kilku tygodni po zabiegu.
5. EWENTUALNE KOMPLIKACJE
Precyzyjne informacje o wszelkich mogących wystąpić komplikacjach udzielane są podczas osobistej konsultacji przedoperacyjnej z chirurgiem plastycznym.
6. WYMAGANE BADANIA
badanie czasu krwawienia i krzepnięcia krwi
morfologii i grupy krwi
wskazane badanie USG lub mammograficzne piersi – dotyczy pacjentek w wieku powyżej 40 lat
EKG
rtg klatki piersiowej

powiększanie piersi

Powiększenie piersi
1. ZANIM PODEJMIESZ DECYZJĘ – WSKAZANIA, PRZECIWWSKAZANIA
W kontekście medycznym, nie istnieją żadne medyczne wskazania do wykonania operacji powiększenia piersi. Jest to typowa operacja kosmetyczna i decyzję o jej wykonaniu podejmuje sama pacjentka na własną odpowiedzialność. Opinia lekarza ma w tym przypadku charakter pomocniczy i może być przez pacjentkę uwzględniona lub nie.

Biorąc pod uwagę aspekt wieku, brak jest sztywnych zasad co do tego, ile lat powinna mieć pacjentka poddająca się tego typu zabiegom. Oczywiście mają znaczenie takie czynniki jak wiek, warunki anatomiczne, stan skóry, stan zdrowia czy wielkość piersi. W podjęciu decyzji niezbędna jest osobista konsultacja z chirurgiem plastycznym, który w oparciu o powyższe czynniki, jak również uwzględniając oczekiwania pacjentki pomoże w podjęciu właściwej decyzji.

Grupą, u której najczęściej wykonywane są operacje powiększenia piersi są kobiety pomiędzy 18 a 40 rokiem życia.

Najlepsze wyniki uzyskuje się u pacjentek z płaskimi lub niewielkimi, jędrnymi piersiami bez nadmiaru skóry dążącymi do zmiany wielkości piersi o jeden maksymalnie dwa rozmiary stanika.

W grupie pań, u których powiększanie piersi wiąże się z większymi trudnościami są pacjentki z obwisłymi piersiami i dużą ilością wiotkiej skóry (konieczna jest wówczas plastyka podniesienia piersi), pacjentki z licznymi zaawansowanymi zmianami mastopatycznymi oraz bardzo szczupłe pacjentki o niewystarczającej dla właściwego pokrycia implantu grubości tkanek, dążące do bardzo znacznego powiększenia piersi.

Dobór wielkości, rodzaju oraz kształtu protez jak również miejsca i drogi ich założenia uzależnione jest od czynników takich jak: doświadczenie chirurga, warunki anatomiczne, wielkość i stan gruczołów piersiowych, wielkość otoczki, preferencje pacjentki, planowane macierzyństwo oraz wiele innych. Szczegóły związane z zabiegiem omawiane są każdorazowo na konsultacjach przedoperacyjnych z chirurgiem plastycznym.

Należy pamiętać, że celem operacji jest poprawa wyglądu piersi, a nie uzyskanie ideału, w związku z czym istnieje możliwość, że wygląd piersi po operacji nadal będzie niedoskonały oraz, że nie będzie w pełni spełniał oczekiwań pacjentki. O wyglądzie piersi po operacji decydują takie czynniki jak: rodzaj, wielkość i kształt protez, umiejętności chirurga oraz wygląd piersi przed operacją. W związku z powyższym absolutnie nie jest możliwe osiągnięcie każdej zmiany w każdym wypadku.

Powiększenie piersi nie wpływa zazwyczaj na możliwość karmienia piersią. Jednakże gwałtowne zmiany wielkości gruczołów piersiowych podczas macierzyństwa mogą w pewnym stopniu zniweczyć rezultat zabiegu. Warto o tym pamiętać decydując się na operację przed planowanym macierzyństwem.
2. SZCZEGÓŁY ZWIĄZANE Z ZABIEGIEM
Powiększenie piersi polega na wszczepieniu odpowiednio ukształtowanych protez (implantów), składających się z elastycznej silikonowej otoczki wypełnionej żelem silikonowym lub fizjologicznym roztworem soli. Protezy umieszczane są „pod mięśniem” – w wytworzonej chirurgicznie przestrzeni, pomiędzy gruczołami piersiowymi a mięśniami klatki piersiowej (mięśniami piersiowymi) lub „pod gruczołem” – czyli pomiędzy gruczołami i mięśniami piersiowymi a ścianą klatki piersiowej.

Wynik zabiegu jest trwały, choć trzeba pamiętać, że protezy piersi nie mogą być uznane za implant do końca życia. Wiąże się to z koniecznością ich wymiany z różnych przyczyn u pewnej części pacjentek po upływie kilkunastu lat. Należy też uwzględnić konieczność chirurgicznej korekcji kształtu piersi, związanej z naturalnym procesem starzenia oraz wpływu karmienia piersią lub gwałtownych zmian wagi ciała na kształt piersi.

Tuż przed zabiegiem zakłada się do żyły kaniulę, służącą do podawania leków oraz nanosi się na skórę klatki piersiowej oznaczenia ułatwiające precyzyjne umiejscowienie protez. Wykonuje się również komplet zdjęć piersi.

Powiększanie piersi wykonywane jest zazwyczaj poprzez wykonanie nacięcia w jednym z trzech typowych miejsc: nacięcie wokół brodawki (pozwala na zamaskowanie blizny pooperacyjnej, lecz może wiązać się z trudnościami w karmieniu piersią), nacięcie wzdłuż fałdu piersiowego (najbardziej popularne nacięcie) i nacięcie pod pachą (dobre rozwiązanie dla kobiet, które nie chcą mieć żadnych blizn na piersiach).

W zależności od wybranego sposobu założenia implantów, przez 2-4 centymetrowej długości cięcie w danej okolicy chirurg oddzielając od siebie tkanki wytwarza jamę pod gruczołem lub mięśniem piersiowym o wielkości stosownej dla umieszczenia wybranej protezy. Po założeniu protez i drenów odprowadzających wydzielinę i niewielkie ilości krwi, rana jest szczelnie zaszywana, a następnie zakładany jest lekko uciskający opatrunek.

Rodzaj operacji jest zawsze dobierany indywidualnie, a na decyzję o technice zabiegu wpływają takie czynniki jak: wielkość i stopień obwisłości piersi, doświadczenie chirurga plastycznego, warunki anatomiczne, stan gruczołów piersiowych, wielkość otoczki, preferencje pacjentki i inne. Szczegóły związane z zabiegiem, jego najwłaściwszą formą i wszelkie wskazania przed i po zabiegowe omawiane są z każdą pacjentką podczas indywidualnej konsultacji przedoperacyjnej.
3. WYMAGANIA PRZEDOPERACYJNE
Poza rutynowymi badaniami laboratoryjnymi konieczne jest również wykonanie badania ultrasonograficznego (USG) lub mammografi piersi – dotyczy pacjentek w wieku powyżej 40 lat.

Prawie zawsze zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym w związku z czym należy pozostać na czczo na 6 godzin przed rozpoczęciem operacji.

Pacjentki palące papierosy w związku z ich negatywnym wpływem na proces gojenia będą proszone o zaprzestanie palenia na dwa tygodnie przed i po operacji. Muszą się one też liczyć z tym, że wielu chirurgów dla dobra pacjentki i swojego własnego może odstąpić od wykonania operacji u aktywnych palaczek nie będących w stanie rzucić palenia w tym okresie.
4. ZALECENIA POOPERACYJNE
Dolegliwości bólowe kontrolowane za pomocą przepisanych przez lekarza, doustnych leków przeciwbólowych występują w ciągu 2-3 kolejnych dni bezpośrednio po zabiegu. Mogą się one nasilać przy czynnościach aktywnie angażujących mięśnie piersiowe (dźwiganie ciężkich przedmiotów, unoszenie rąk do góry).

Na drugi dzień po operacji, po usunięciu drenów, bandaże zastępowane są specjalnym stanikiem, który należy nosić dzień i noc aż do zdjęcia szwów. Szwy zdejmowane są zwykle w 7 dni po operacji. Stanik należy również nosić przez 24 h na dobę w ciągu dnia i nocy, aż do pełnego zagojenia wszystkich tkanek, co trwa zazwyczaj 6 tygodni.

Powrót do pełnej aktywności życiowej i zawodowej następuje w większości przypadków po upływie 7-10 dni od zabiegu. Jedynie po założeniu protez „pod mięsień”, co wiąże się z jego przecięciem, należy powstrzymać się od ćwiczeń fizycznych angażujących kończyny górne przez okres 6 tygodni.

Aktywność seksualna może być podjęta w większości przypadków po upływie 10-14 dni.